Home is where the heart is

Hello hello,

Stiekem heb ik de meeste van jullie allang weer gezien maar toch wou ik mijn blog eventjes afschrijven. Wel zo leuk.
Dat komt ook een beetje door yvonne die zo vrolijk en blij haar nieuwe au pair ervaringen verteld in Engeland, goed voorbeeld doet goed volgen.

De laatste week was een hele gekke week. Een hele fijne week maar zo chaotisch. Alles moest ingepakt worden, de leukste zwitserse vriendinnetjes moest ik gedag zeggen..:( rekeningen betaald worden, acounts afgesloten en de laatste dingen die ik persé wou bezoeken moesteng gedaan worden. En natuurlijk stond op nummer 1. Daniel. Vreselijk het idee dat ik nog maar 1 week met hem had als mijn roulannie bombannie maar ook een beetje spannend dat daddy en mich mij opkwamen halen en ik weer naar huis toe ging.
Het laatste etentje gehad bij Mignon,peter en hun kinderen, harstikke lekker en lief. Dat is zijn echt lieve vrienden.

Toen al het zakelijke geregeld was en mijn kamer met de dag leeger begon te worden was het zaterdag. Yeah, mich en daddy kwamen. Alleen...een beetje pech. Om de laatste zwiterse kaas,wijn en chocolade kilo's eraf te krijgen had mijn lichaam nog een fijne buikgriep in petto. Top. Een heel waardig afscheid aan mijn badkamer...
Het kwam er voornamelijk op neer dat ik nog net een kopje thee voor mich en daddy heb gemaakt en ze daarna naar hun hotel zijn vertrokken. Zondags voelde ik me al iets beter dus hebben we de Salève bezocht en mijn au pair grootouders gedag gezegd. S'avonds heeft mjo raclette aan michael voorgesteld haha en dat is iets wat geloof ik nooit meer bij ons thuis op de tafel komt. Arme mich..:p
We hadden 3 grote manden uit Nederland mee. 1 met allemaal speelgoed voor D. 1 voor mjo & didier met dutch goodies en 1 voor mijn au pair grootouders. Van mjo heb ik 1 klimboek gekregen, de wandelroute voor de Tour de Mont Blanc (die ik heel graag lopen wil) en een nieuwe KLIMGORDEL!!!! En wat ik heel leuk vind, een muismat met een foto van daniel <3 fijn voor de aanstaande laptop.

Maandag. Ja, het jaar is nu echt afgelopen en met regen en wind moesten we afscheid nemen. Maar wel tijdelijk afscheid want in April komen ze me opzoeken! Stiekem had ik natuurlijk wel tranen in mijn ogen staan want ik ben een onwijze emotionele muts maar gelukkig had mjo dat ook :) Stiekem natuurlijk. helaas was daniel (maar natuurlijk wel goed!) helemaal blij en enthousiast: au revoir Sykes, tot de volgende skype date. Tja, daar heeft die kleine ook gewoon een punt. Uitgebreide bedankjes en knuffels en